Vanavond weer een juweel van een televisieprogramma gezien. Drie uur lang zonder vervelende concentratieverlammende reclame: Connie Palmen in gesprek met één van de twee meest sociale strafpleiters van ons land, Wim Anker, wonende in Akkrum.
Vaak heb ik mij afgevraagd hoe het mogelijk is dat een mens en zeker een sociaal voelend mens een mens kan verdedigen die het slechtste heeft gedaan wat een mens een ander mens kan aandoen: iemand van het leven beroven.
Wim Anker heeft mij laten zien dat hij in hart en nieren een mens is die van mensen houdt. Een advocatenkantoor samen met zijn broer Hans Anker, waar hij voornamelijk Pro Deo (letterlijk: Voor God) zaken behandelt. Een man die het eenvoudige leven lief heeft. Van vacanties in eigen land en altijd naar dezelfde plaats omdat het daar zo goed voelt , daar in Slenaken. Voelt zich zeer verbonden met de plaats waar hij woont en zorgt elk jaar samen met zijn onafscheidelijke broer Hans voor leuke evenementen met als doelstelling het dorpseenheidsgevoel te behouden/bevorderen. Houdt ook van Marianne Weber, en ook heel erg van FC-Heerenveen. Kent iemand nog zo’n advocaat?
Connie Palmen is een sublieme gesprekspartner. Zij heeft een achtergrond als Psychologe en Sociologe. Mede dankzij haar subtiele en meevoelende vraagstelling kon het gebeuren dat ik een beetje ging begrijpen hoe dat proces in het hoofd van een advocaat (althans het hoofd van Wim Anker) verloopt, als hij een moordenaar moet verdedigen. Niet een kwestie van hoofd en hart scheiden, zoals ik altijd heb gedacht, maar een samengaan van gevoel, betrokkenheid en deskundigheid.
Ik heb drie uur lang genoten vanavond van deze Zomergasten.
Zomerjuwelen..
marijkeszonzijde 
Hoewel ik sporadisch de tv aanzet, kon ik het niet laten dat wel te doen voor deze Zomergasten. De uitzending gaf mij het gevoel getuige te zijn van een vorm van intimiteit die bijna nooit via het medium tv te bereiken is. Niet exhibitionistisch, gewoon oprecht open en toch elk woord wikkend en wegend, gaf Wim Anker een inkijk in zijn levens. Wat een verschil met het smerige gevoel dat ik kreeg toen Willibrord Frequin dacht ons getuige te laten zijn van zijn “ontmoeting” met Ferdi E.!
Toch denk ik dat er wel een vorm van scheiding plaatsvindt van hoofd en hart tijdens zijn werkzaamheden: immers, hij blokt bij de contacten met de dader de beelden van de daad weg en vermeed ook het oogcontact met de slachtoffers in de zaak Veerman/Volendam. Het is zijn kunst de dader in de eerste plaats als mens te blijven zien, als het ware over de daad heen, die hem zo bijzonder voor mij maakt.
Ik deel je gevoel van zomerjuwelen……
Er is een website van de advocatuur, die jaarlijks een verkiezing houdt van “het beste advocatenkantoor”. Voor 2004 is Anker&Anker gekozen als tweede, met kwalificaties als “sociaal, vriendelijk, bevlogen, humorvol, juridische topklasse”. In 2003 werden de broers 1 en 2 op de lijst van beste strafpleiters.
De meeste respondenten waren advocaten.
Overigens: ze zijn toch tweelingen, niet alleen gewoon broers?
Wij genoten ook. Toch dit: toen het weer over een zaak ging ben ik afgehaakt. Ik hoopte zo op iets van cabaret of iets anders luchtigs.
Het werd me toen te zwaar. Maar hulde verder voor dit integere stel mensen.
Groetjes!
@Gineke Jeurink
Misschien kunnen we spreken van een samengaan van hoofd en hart, waardoor verkeerde beïnvloeding per definitie tot een minimum wordt beperkt.
Dank voor je mooie commentaar.
@Annet
Ik heb ‘zwaar’ genoten deze avond. Er passeerden toch ook veel luchtige onderwerpen de revue, zoals bijvoorbeeld Marianne Weber en Johnnie Hoes..
@Niklas
Bij mijn weten is het een eeneiige tweeling.
De verschillen tussen hen beiden worden vaak op schertsenderwijs genoemd door henzelf. Zoals, Wim: ‘Mijn broer Hans is niet zo fotogeniek als ik, daarom doet hij de radiocommentaren en ik de televisie!
@Niklas. Ze noemen elkaar en daarmee duszichzelf , meen ik mij te herinneren, Joop.
@Gineke/@Marijke: Klopt, herinner ik me ook. Ze hebben onderling een heel speciaal soort humor, die ik enerzijds begrijp en bewonder en die me ontroert. Aan de andere kant benauwt het me, omdat het typische tweelingenhumor is, en ik een typische eenling ben, en niet het zó ver doorgevoerde tweeling-zijn begrijp.
Een werkelijk prachtige aflevering van zomergasten met een ongelooflijk aardige en grappige man te gast.
Weet iemand toevallig of de heer Anker een website heeft van zijn evenementenvereniging?
Groeten,
Koen
Vast niet trouwens, want hij deed niet aan computers..