Categorie archief: Gedicht

  Dreigende luchten brengen mij niet van mijn stuk vandaag is zondag    

elf mooi wezen dwaas ook wel gewoon een aardige aardse elf   ©Marijke ©afb

Zij zegt ga over de grens en speel het spel van stapje overloop door de ruimte van je geest en zoek het kindzij zegt geen woorden laat je gelaat spreken volg elkaar in spiegelbeeld al dansend zij zegt spreek nu … Lees verder →

Het licht en de hitte stellen gerust omdat mijn zijn in slakkengang mag gaan en langzaam, heel langzaam tijdloos wordt

Zadenverstrooiing Zwanger sporen verspreiden De Springbalsemien ©Marijke van der Scheer

Nehalennia Voor oeverloze rivierschuimerswas zij een begeerlijk rustpunt zij hechtten zich verlangend aan haar beschermend spinsel waarheen de schepen ze ook drevenzij voelden haar aanwezigheid Aan de monding van de Scheldewerd zij destijds vereerd, nu als gedenkgodin op Mondriaanbankaan de … Lees verder →

Blozende bloesem roze rode wangetjes de schaamte voorbij ©Marijke van der Scheer

Laten we in deze tijd van huizen die tot puin zijn verworden zonder achtergelaten herinneringen dit huis, ons huis van allemaal, herscheppen tot een paleis-paradijs waarin kinderen kunnen spelen gelukkig, geliefd, onbezorgd nieuwe herinneringen scheppen Laten we zonder grenzen denken … Lees verder →

Door gestaag vallende vlokken verdwijnt traag, heel traag -de vorm nog lang zichtbaar als het zich verzetten tegen het amorfe- de sneeuwpop onder de deken tot hij zich overgeeft aan zijn elementzichzelf herkent in ijskristallen

De natuur is najarigalles wat bloeide, groeidestaat stil bij het momentvan het feest van de rust in warme bonte kleuren ©Marijke van der Scheer